Unha pita ou galo.
(omito os esmaltes e cores por descoñecemento)
* Así na: "Sepultu-ra/de/Tareyja Pyta" (s. XV); interior da igrexa parroquial de Santa María de Naraío (no actual concello de San Sadurniño, A Coruña).
Brasón dos Pita (armas primitivas)
Brasón dos PITA (armas primitivas)
Ola Veremudus:
Xa o sospeitaba; mais agora xa sei que es un ferrolterrano máis neste sitio, que xa parece a "calle Real". E se non es de Serantes pouco lle falta. Alégrome de que esteñas aqui.
O outro día entrei no enlace dos Pita da Veiga e estiven a piques de lle facer un comentario; pero..., díxen-me eu ¿e para que? se todo o mundo ten dereito a imaxinar o que queira. Por certo que me pareceu máis do de sempre e sempre procurando o máis nobre e guerreiro. Como se o país non estivese cheo de apelidos humildes e escudos sinxelos.
Ao caso. Debe haber ben trinta anos que eu e máis un grupo de amigos adicábamo-nos na nosa mocidade a patear a comarca e as súas igrexas e castelos, castros e mámoas, etc. Nunha destas exploraciós demos, na parroquia que ti mencionas, no lugar de Eirixado (bonito topónimo), a lápida da tal señora, que non recordo ben o texto pero creo que di algo como "aqui jaz Tareixa Pita" ou similar. En todo caso non sei se a grafía é a que pon alí.
Nese tempo frecuentábamos a casa do finado D. Antonio Vázquez Rey, que daquela era cronista da Vila de Neda e residía no Seixo e sempre nos recebía coa brazos abertos a pesar de que lle aparecíamos sempre un fato de cativos a ocupar a súa salita de estudio. Nesas visitas comentábamos-lle os nosos últimos achados e un día deses mostrámos-lle o debuxo que quitáramos da tal lauda. Quedou o home abraiado porque tiña unha especial curiosidade pola liñaxe dos Pita da Veiga e non dera atopado o nexo de unión con non sei que investigación tiña el entre maos; foi coma se berrara un eureka e comentou algo acerca de que ese descubrimento ía-lle baixar os fumes a moitos. Para el, ese que ti publicas era o brasón primixenio desa familia.
Antes que me esqueza. Non sei se coñeces o sartego que existe na igrexa de Santiago de Barallobre (agora non sei se no lado da Epístola ou do Evanxeo) que dí "Aqui xaz o cavaleiro LanÇarote de Lago". Volvo a repetir o da grafía. ¿Non é curioso.?
Un sáudo
Lumebóo
[ Esta mensaxe foi editado por: lumebóo on 12-11-2002 19:51 ]
[ Esta mensaxe foi editado por: lumebóo on 12-11-2002 19:54 ]
Xa o sospeitaba; mais agora xa sei que es un ferrolterrano máis neste sitio, que xa parece a "calle Real". E se non es de Serantes pouco lle falta. Alégrome de que esteñas aqui.
O outro día entrei no enlace dos Pita da Veiga e estiven a piques de lle facer un comentario; pero..., díxen-me eu ¿e para que? se todo o mundo ten dereito a imaxinar o que queira. Por certo que me pareceu máis do de sempre e sempre procurando o máis nobre e guerreiro. Como se o país non estivese cheo de apelidos humildes e escudos sinxelos.
Ao caso. Debe haber ben trinta anos que eu e máis un grupo de amigos adicábamo-nos na nosa mocidade a patear a comarca e as súas igrexas e castelos, castros e mámoas, etc. Nunha destas exploraciós demos, na parroquia que ti mencionas, no lugar de Eirixado (bonito topónimo), a lápida da tal señora, que non recordo ben o texto pero creo que di algo como "aqui jaz Tareixa Pita" ou similar. En todo caso non sei se a grafía é a que pon alí.
Nese tempo frecuentábamos a casa do finado D. Antonio Vázquez Rey, que daquela era cronista da Vila de Neda e residía no Seixo e sempre nos recebía coa brazos abertos a pesar de que lle aparecíamos sempre un fato de cativos a ocupar a súa salita de estudio. Nesas visitas comentábamos-lle os nosos últimos achados e un día deses mostrámos-lle o debuxo que quitáramos da tal lauda. Quedou o home abraiado porque tiña unha especial curiosidade pola liñaxe dos Pita da Veiga e non dera atopado o nexo de unión con non sei que investigación tiña el entre maos; foi coma se berrara un eureka e comentou algo acerca de que ese descubrimento ía-lle baixar os fumes a moitos. Para el, ese que ti publicas era o brasón primixenio desa familia.
Antes que me esqueza. Non sei se coñeces o sartego que existe na igrexa de Santiago de Barallobre (agora non sei se no lado da Epístola ou do Evanxeo) que dí "Aqui xaz o cavaleiro LanÇarote de Lago". Volvo a repetir o da grafía. ¿Non é curioso.?
Un sáudo
Lumebóo
[ Esta mensaxe foi editado por: lumebóo on 12-11-2002 19:51 ]
[ Esta mensaxe foi editado por: lumebóo on 12-11-2002 19:54 ]
Brasón dos PITA (armas primitivas)
¿Qué hai, Lumebóo?.
Non, non son de Serantes, pero orixinariamente son dunha parroquia cercana, inda que agora vivo en Ferrol (perto da rúa Real).
Eu non tiven a oportunidade de coñecer a Vázquez Rey, se ben sei das súas investigacións en varios eidos.
Certamente, éste é o brasón primitivo dos Pita e, incluso, podo dicirche que algún descendente desta antiga familia xa o sabe (por comunicación miña). Sobre o brasón outorgado por Carlos I ó héroe (sen dúbida) Alonso Pita da Veiga, teño que dicir que entra dentro da lóxica e dos usos do momento. Realmente, o que fixo o emperador non foi senón confirmar un estatus de fidalguía que semella xa tiña o aludido e, de paso, aumentarlle as súas prebendas noutros aspectos. Con só ler os documentos xerados na época sobre o particular xa se pode ver o asunto.
Se ben, moi posteriormente, por razóns de probas de fidalguía de varios descendentes, etc.; sempre se acudíu á famosa carta de Carlos I onde outorga a Alonso Pita da Veiga e ós seus descendentes (¡¡¡fíxate!!!) NOVO ESCUDO (o cal implica que existía un antigo), onde aparecen os símbolos da súa xesta militar, etc.
Resumindo, o problema en todo caso foi da ata fai pouco relativa escasez da documentación anterior a Alonso Pita en relación coa súa familia. Se ben, un actual descendente dunha das ramas dos Pita posúe algúns documentos anteriores a este persoeiro; ós cales eu tiven a oportunidade de ver, e él a amabilidade de deixarmos ollar. E, tamén, nas coleccións documentais dos mosteiros de San Martiño de Xuvia e de San Salvador de Pedroso (xa publicadas) aparecen, en foros e noutros documentos dos séculos XIV-XV-XVI, ascendentes e parentes dos Pita da Veiga.
Noutra orde, e sobre o "sartego" de Santiago de Barallobre. Nesa igrexa non hai ningún "sartego" dende o punto de vista estricto. O que hai son lápidas sepulcrais do s. XVI e comenzos do XVII sobre as súas respectivas sepulturas no altar maior. Así como nas paredes laterais desta capela maior estan o escudo de armas e unha inscripción do capitán (logo, sarxento maior) Lanzarote (ou Lançarote) de Lago e Andrade, patrón da referida capela maior e señor do Pazo de Barallobre (onde hoxe se alza o instituto e onde se conserva -posta ó reves- a pedra armeira deste pazo, coincidente coa da igrexa).
Por certo, Lanzarote de Lago e Andrade finou en maio de 1626, segundo se recolle no libro de defuncións da referida parroquia. Noutra ocasión expoñerei datos sobre este persoeiro.
En canto á grafía "ç" é común na época tanto na epigrafía como nos textos manuscritos e impresos. A lectura correcta deste caracter gráfico é coa actual "z".
Un saúdo. Veremudus.
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 13-11-2002 15:34 ]
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 13-11-2002 15:39 ]
Non, non son de Serantes, pero orixinariamente son dunha parroquia cercana, inda que agora vivo en Ferrol (perto da rúa Real).
Eu non tiven a oportunidade de coñecer a Vázquez Rey, se ben sei das súas investigacións en varios eidos.
Certamente, éste é o brasón primitivo dos Pita e, incluso, podo dicirche que algún descendente desta antiga familia xa o sabe (por comunicación miña). Sobre o brasón outorgado por Carlos I ó héroe (sen dúbida) Alonso Pita da Veiga, teño que dicir que entra dentro da lóxica e dos usos do momento. Realmente, o que fixo o emperador non foi senón confirmar un estatus de fidalguía que semella xa tiña o aludido e, de paso, aumentarlle as súas prebendas noutros aspectos. Con só ler os documentos xerados na época sobre o particular xa se pode ver o asunto.
Se ben, moi posteriormente, por razóns de probas de fidalguía de varios descendentes, etc.; sempre se acudíu á famosa carta de Carlos I onde outorga a Alonso Pita da Veiga e ós seus descendentes (¡¡¡fíxate!!!) NOVO ESCUDO (o cal implica que existía un antigo), onde aparecen os símbolos da súa xesta militar, etc.
Resumindo, o problema en todo caso foi da ata fai pouco relativa escasez da documentación anterior a Alonso Pita en relación coa súa familia. Se ben, un actual descendente dunha das ramas dos Pita posúe algúns documentos anteriores a este persoeiro; ós cales eu tiven a oportunidade de ver, e él a amabilidade de deixarmos ollar. E, tamén, nas coleccións documentais dos mosteiros de San Martiño de Xuvia e de San Salvador de Pedroso (xa publicadas) aparecen, en foros e noutros documentos dos séculos XIV-XV-XVI, ascendentes e parentes dos Pita da Veiga.
Noutra orde, e sobre o "sartego" de Santiago de Barallobre. Nesa igrexa non hai ningún "sartego" dende o punto de vista estricto. O que hai son lápidas sepulcrais do s. XVI e comenzos do XVII sobre as súas respectivas sepulturas no altar maior. Así como nas paredes laterais desta capela maior estan o escudo de armas e unha inscripción do capitán (logo, sarxento maior) Lanzarote (ou Lançarote) de Lago e Andrade, patrón da referida capela maior e señor do Pazo de Barallobre (onde hoxe se alza o instituto e onde se conserva -posta ó reves- a pedra armeira deste pazo, coincidente coa da igrexa).
Por certo, Lanzarote de Lago e Andrade finou en maio de 1626, segundo se recolle no libro de defuncións da referida parroquia. Noutra ocasión expoñerei datos sobre este persoeiro.
En canto á grafía "ç" é común na época tanto na epigrafía como nos textos manuscritos e impresos. A lectura correcta deste caracter gráfico é coa actual "z".
Un saúdo. Veremudus.
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 13-11-2002 15:34 ]
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 13-11-2002 15:39 ]
Brasón dos PITA (armas primitivas)
Ola de novo Veremudus:
Onte, despois de facer o comentario ao teu Brasón dos Pita e repasando os foros, xa me dei conta de que coñecías o asunto de Barallobre.
Non pretendía co meu comentario corrixir nada do que ti dicías no teu; simplementes era traer á memoria lembranzas moi esvaídas de hai moito tempo e traer a conto unha anécdota. Xa podes imaxinar o estremadas da realidade que poden estar dado que, malia ter ocupado o meu tempo de lecer como afeccionado nos meus anos mozos a estes temas e de ter cáseque rematado Historia, as miñas ocupaciós profesionais sempre estiveron moi lonxanas destes eidos e desde aquela apenas desenvolvín maís labor nestes temas.
A respeito da grafía penso que me expliquei mal. Quería dicir que non recordaba se o texto que figura, tanto na lápida de Tareixa Pita como na de Lanzarote de Lago, era igual ao que que pretendía transcribir; e dicir, non sei se alí pon Tareixa ou Tareija, Lanzarote ou LanÇarote.
Por último, a miña pregunta final no comentario trataba de suscitar algún comentario acerca do nome do cabaleiro. ¿por qué ese nome do ciclo artúrico?, aproveitando o seu apelido ¿puxéron-lle Lanzarote para conquerir un nome rechamante?,¿póde-se atribuir á influencia das novelas de cabaleiría?
Sin máis, un saúdo.
Lumebóo
Onte, despois de facer o comentario ao teu Brasón dos Pita e repasando os foros, xa me dei conta de que coñecías o asunto de Barallobre.
Non pretendía co meu comentario corrixir nada do que ti dicías no teu; simplementes era traer á memoria lembranzas moi esvaídas de hai moito tempo e traer a conto unha anécdota. Xa podes imaxinar o estremadas da realidade que poden estar dado que, malia ter ocupado o meu tempo de lecer como afeccionado nos meus anos mozos a estes temas e de ter cáseque rematado Historia, as miñas ocupaciós profesionais sempre estiveron moi lonxanas destes eidos e desde aquela apenas desenvolvín maís labor nestes temas.
A respeito da grafía penso que me expliquei mal. Quería dicir que non recordaba se o texto que figura, tanto na lápida de Tareixa Pita como na de Lanzarote de Lago, era igual ao que que pretendía transcribir; e dicir, non sei se alí pon Tareixa ou Tareija, Lanzarote ou LanÇarote.
Por último, a miña pregunta final no comentario trataba de suscitar algún comentario acerca do nome do cabaleiro. ¿por qué ese nome do ciclo artúrico?, aproveitando o seu apelido ¿puxéron-lle Lanzarote para conquerir un nome rechamante?,¿póde-se atribuir á influencia das novelas de cabaleiría?
Sin máis, un saúdo.
Lumebóo
Brasón dos PITA (armas primitivas)
Hola Lumebóo:
Pois si. Na época na que viviu o noso Lanzarote, pleno século XVI, as novelas de cabaleirías estaban moi de moda. Aí tes o famoso Amadís de Gaula e, por suposto, o insuperable Don Quijote (que coma ben sabes utiliza o material dos libros de cabaleirías e fai un grande retrato da sociedade e mentalidade da época).
Hai un precioso libro de Rafael Usero, historiador e cronista de Cedeira, titulado: Sir Lanzarote de Lago e a súa proxenie cedeiresa. ¿Coñéce-lo?.
Pois o caso do noso Lanzarote, que por certo non é o único, é moi indicativo do fenómeno nominativo de moda na época (* hoxe son: Vanessas, Nancys, Ivanes, etc.).
Pero non queda aí a cousa. Cronolóxica e xeográficamente perto do noso Lanzarote viviu un persoeiro alcumado "O Magnifico" (sic), da liñaxe dos Anido-Solloso (de Ares), quen debeu querer emular ó famoso Dux e epónimo italiano.
Xa ves, sorpresas e coñas da historia.
Un saúdo.
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 13-11-2002 19:19 ]
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 19-11-2002 09:39 ]
Pois si. Na época na que viviu o noso Lanzarote, pleno século XVI, as novelas de cabaleirías estaban moi de moda. Aí tes o famoso Amadís de Gaula e, por suposto, o insuperable Don Quijote (que coma ben sabes utiliza o material dos libros de cabaleirías e fai un grande retrato da sociedade e mentalidade da época).
Hai un precioso libro de Rafael Usero, historiador e cronista de Cedeira, titulado: Sir Lanzarote de Lago e a súa proxenie cedeiresa. ¿Coñéce-lo?.
Pois o caso do noso Lanzarote, que por certo non é o único, é moi indicativo do fenómeno nominativo de moda na época (* hoxe son: Vanessas, Nancys, Ivanes, etc.).
Pero non queda aí a cousa. Cronolóxica e xeográficamente perto do noso Lanzarote viviu un persoeiro alcumado "O Magnifico" (sic), da liñaxe dos Anido-Solloso (de Ares), quen debeu querer emular ó famoso Dux e epónimo italiano.
Xa ves, sorpresas e coñas da historia.
Un saúdo.
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 13-11-2002 19:19 ]
[ Esta mensaxe foi editado por: veremudus on 19-11-2002 09:39 ]
